Обработка на делото ,,Времеплов'' од Х.Џ. Велс

Обработка на делото ,,Времеплов'' од Х.Џ. Велс

Во заедничката работа бев во група со мојте соученици: Матеј Николовски и Илија Пејковски.

Мојата работа во групата е да ги издвојам чувствата од сите настани од делото "Времеплов" од Х.Џ Велс.

Мојата работа во групата ја оценувам како многу добра сметам дека добро ги издвоив чувствата од настаните.Имавме одлична соработка со мојата група. 

Настан	ликови	судир/проблем	чувства
Една сабота, времепловецот во својата необична куќа, ги повикал своите пријатели за да им  раскаже дека има измислено временска машина со која може да се патува низ времето.	Времепловецот и пријателите.	Нема проблем.	Гордост.
Се разбира, пријателите не му верувале, но тој го притиснал копчето на машината и исчезнал од куќата.	Пријателите.	Судир помеѓу времепловецот и неговите пријатели, не му веруваат.	Вознемиреност, лутина.
Следниот четврток, пријателите повторно се собрале во куќата на закажаниот состанок, но Времепловецот го немало. Мислеле дека исчезнал!	Пријателите и времепловецот.	Пријателите го барале времепловецот но го немало!	Збунетост, паника.
Наеднаш, тој се појавил, повреден, искинат, со прљавштини на облеката и им соопштил дека се вратил од своето патување во иднината, односно отпатувал во 802701-та година. Така, тој започнал да им ја раскажува својата авантура, која траела точно осум дена.	Времепловецот и пријателите.	Судир помеѓу времепловецот и иднината, се вратил распартален.	Паника.
Кога стигнал во иднината, времепловецот на местот на својата куќа, видел парк, со споменик и сфинга. На местото од неговиот град, видел необичен друг град, со камени згради.	Времепловецот.	Времепловецот видел дека неговиот дом било сменето со други структури.	Изненаденост.
Таму живееле мали, Елои, кои јаделе само овошје и ништо не работеле, туку само си играле и береле цвеќе. Нивниот јазик бил прост i немале никаква уметност и култура.	Елоите.	Нема проблем.	Изненаденост, збунетост.
Во градот немало стари и изнемоштени, а сите биле облечени во убава облека. Меѓутоа, кога пристигнал таму, Времепловецот забележал дека некој му ја украл временската машина. И сакал да дознае кој.	Времепловецот.	Времепловецот дознал дека некој му ја украл неговата временска машина.	Паника, лутина.
Во тој свет, покрај Елоите, под земјата живееле и Морлоците, кои биле грди и лоши, личеле на мајмуни и се хранеле со Елоите. Морлоците излегувале само ноќе, кога светлината била слаба, бидејќи се плашеле од неа.	Елоите и морлоците.	Морлоците биле лошите во градот и правеле проблеми.	Осаменост.
Времепловецот открил дека Морлоците му ја украле машината и ја заклучиле под подножјето на споменикот-сфинга. Односот меѓу Елоите и Морлоците бил чуден, зашто Морлоците им работеле на Елоите, но исто така, се хранеле со нив.	Времепловецот,елоите и морлоците.	Времепловецот дознал дека морлоците му ја украле неговата машина за временско патување.	Лутина.
Четвртиот ден од својот престој во иднината, Времепловецот скокнал во реката за да ја спаси девојката Вина, која се давела. Сите Елои се чудат, не можејќи да сфатат зошто тој го ризикувал животот за да ја спаси Вина, а таа се вљубила во неа и му подарила цвеќе. Оттогаш, Вина му станала соработничка на Времепловецот во борбата да ја врати временската машина од Морлоците.	Времепловецот,елоите и девојката Вина.	Вина се нашла во лоша ситуација пред да помогне времепловецот.	Храброст.
Единственото оружје на Времепловецот бил кибритот којшто случајно го понесол со себе од сегашноста и тој ја запалил шумата. Така, исплашени од светлината, Морлоците избегале, но Вина го загубила животот во пожарот. Во последен миг, Времепловецот успеал да дојде до временската машина и да им избега на Морлоците, но тој бил разочаран поради смртта на Вина.	Времепловецот,морлоците и Вина.	Времепловецот ги потрошил сите кибрити. Вина починала од пожар.	Вознемиреност, вина.
Завршувајќи ја својата приказна, пријателите на научникот не му верувале, но тој им покажал доказ - два бели цвета кои му ги подарила Вина. Утредента, еден од пријателите го посетил научникот и во неговата лабораторија ја допрел временската машина. Потоа, тој го сретнал научникот, носејќи торба и камера во рацете. Научникот влегол во лабораторијата, а кога по него влегол и пријателот, научникот и машината исчезнале. Така, пријателот поверувал во вистинитоста на приказната на научникот и решил да го чека да се врати од патувањето во иднината. Така, тој чекал три години...	Пријателите и Вина.	Нема проблем.	Гордост.

Кој и да поминува или поминал низ младоста,пател,се смеел,оставил,некој трага, секој таков траг е подебен,поинаков,свој,како и идеали,соништа,желби,стремежи на секоја генерација. А што тоа вистински сака мојата генерација и кој е нејзиниот идеал не е тешко да се погоди. Сакаме да бидеме среќни и да не не мачат проблемите на возрасните,да имаме соништа,да тежнееме кон совршенството иако знаеме дeка никогаш во потполност неможеме да го достинеме.

Мојата генерација е поинаква од предходната,а веројатно ќе се разликува и од идните генерации,бидејќи во светот во кој живееме е суров и рамногушен спрема нашите побуни,спрема нашите очекувања тоа влијае на нашите размислувања и на нашите соништа,не те тера да се менуваме дека она што го сакаме вистински да се замени со она што повеќето од нашата генерација сака.

Паѓаме,стануваме и продолжуваме по старо и несакаме да се предадеме бидејќи знаеме дека сме способни за големи работи. Постарите гемерации со своите дела во старт не вратија назад малку, па сега мораме да ги стигмеме насите врсници од светот на кој знакот за старт им е даден во прав момент тоа се наши идеали.Саме да живееме нормален живот и во ниеден миг да не не плаши иднината.

Некои од нас,оние несигурните утехата ја бараат на погрешен начин во алкохолот и дрогата бидејќи не се способни да се изборат со своте проблеми,со изгубените надежи и сништа,па бегството од реалниот свет е наједноставното решение. Но многу од нас се силни и спремни да се соочат со животните потешкотии и покрај сите препреки и проблеми со кои секојдневно се сретнуваме сакаме да ги надминеме и покажеме на сите навистина колку вредиме.

Можеби мојата генерација на светот гледа несериозно. Сепак многумина од нас знаат што сакаат и по кој пат ќе тргнат одиме со сигурни чекори во иднината и ги оставаме своите трагови по улиците по кој одиме. Тоа се трагови на живење а не каење. Трагови кои ветерот ќе ги разнесе и за кој возрасните ќе слушнат. Нашиот идеал е подобар живот и подобар свет,нешто ново и потполно различно,нешто што ке не научи да бидеме среќни и задоволни.Наш идеал е да имаме идеал и да тежнееме кон нови исполнување.